moeten gebruiken, om hunne euveldaden te versteken, daer zy opspartelen tegen eene dood, die onvermydelyk is.
O blinde menschen, beklagelyke werktuigen van heerschzucht en dweepery, gy meent uw geluk te vinden onder de puinhoopen van eenen staet, terwyl gy uw bloed, opoffert voor het autaer van valsche goden; gy bezit slechts eenen schat, uwe Tael, en gy lacht nog, terwyl men u daervan berooft; mocht ik u vergelyken den de vogelen, die zingen in de duisternis!
Ziet daer de zwaerden die onze tael bevechten en de oorzaek zyn van de schrikkelyke gebeurtenissen, die wy thands beweenen.
Met vermaek hoor ik nochtans, dat er hier en daer menschen woonen, welkers harten nog zuiver en niet verbasterd zyn door de hedendaegsche zeden, die geen geloof geven aen de vlytael der boozen en die, met vaderlandsliefde bezield, hopen en betrouwen op eenen rechtvaerdigen uitslag.
Volherden wy dan, ware Vaderlanders! in het beoefenen onzer tael, het is immers de tael, die een volk groot en bekend maekt, volherden wy en ik zal fier zyn te denken, dat ik ook een woord gesproken heb ten voordeele van Tael en Vaderland: dit is myn wensch.