Zederyke zinnebeelden, vertoont in konstplaten

[p. 94]

XXXVII. Zinnebeeld.

TE NON PRAESENTE RIGEMUS~

Zyn afweezen doet ons bevriezen.

HEt water door de kouw bevriest,

Wanneer de zon ons heeft begeeven.

Als myn gemoed Gods gunst verliest,

't Word hard als ys, en zonder leven;

Maar lonkt dat oog weêr op my neêr,

't Ondooit, en krygt zyn leven weêr.

DAar is niet zekerder, of den hemel is ons zoo haast niet tegen, en heeft zyn gunst niet van ons afgetrokken, of wy kwy-

[p. 95]

nen elendiglyk; en zyn de geenen gelyk, die een strenge kouw onbekwaam maakt om ietwes te doen. Indien het afwezen van de zon de fonteinen doet bevriezen, de groente van 't veld verdord, en 't aardryk met ys en sneeuw bedekt: eilaas! wat is den staat van een mensch, wanneer hy van God is verlaaten? Indien de natuur, geduurende de winter, als in de droefheit begraaven leid, indien de boomen van al hun verciersel zyn berooft, en 't zoet geruis des waters zich niet meer laat hooren; wat vrucht zal onze ziel dan in 't afwezen van de zonne der gerechtigheit voortbrengen? dewyl 't zyn hetten is, die al de deugden opwekt, en de misdaaden de kragt van dit Goddelyk vuur uitdooven. Zy bederven 't goede oordeel, en stellen ons eindelyk voor zo veel gevaaren bloot, dat ze ons onder hun gewigt doen bezwyken. 't Is te vergeefs, dat wy zo ieverig tot de verheffinge van onze eere arbeiden, de hoedanigheden van onzen naasten benyden, en ons op de natuurlyke voordeelen beroemen. Wy moeten de hand erkennen, die ze ons heeft gegeven, en weeten, dat, indien hy ze niet staande houd, de hovaardy ons gemoed zal vermeesteren, de lafhertigheit, de glans onzer beste werken ontluisteren; en deze achting, die ons zo aangenaam vlyt, zonder de Goddelyke gunste zal vergaan.