Zederyke zinnebeelden, vertoont in konstplaten
(1712)–E. Verrijke– Auteursrechtvrij
[pagina 60]
| |
Hy is niet al te zeker.DEez' Leeuw, daar al 't gediert' voor vlood,
Word door een Scorpioen gedood,
Terwyl hy sliep. Mijn hert wilt waaken.
Rust niet op uw geloof en kracht.
Bid om de hulp van d'Oppermacht,
Op dat gy niet ten val moogt raaken.
HOewel den Leeuw de sterkste en de ontzachelykste van al de dieren is, zo gebeurd het nochtans veeltyts, dat hy zich in 't | |
[pagina 61]
| |
vlakke veld te rust leggende, zonder vreeze voor eenige bespringingen van buiten, als denkende niet beschadigt te konnen worden, van de geringste Scorpioen met de staart word gesteeken, en door die vergiftigen indruk het leven verliest, 't welk zo ontzachelyk voor alle andere dieren was, en alzo de straffe van zyn gewaande zekerheit met de dood betaald. Hier in zien wy een voorbeeld van 't gedrag veeler Christenen, die te veel op hunne krachten betrouwende, en geloovende tegen alle bespringingen en aanvechtingen van buiten veilig te zyn, zich niet op hun hoede houden, en, door deze vleyende vryheit bedroogen, ongevoelig van de zonden worden overvallen, waar van zy zich door eigen vermogen niet konden verlossen. Den gezworen vyand van 't menschelyk geslacht, nydig over ons geluk, waakt altyt tot ons verderf; en ontbreekt niet van ons lagen te leggen, wanneer wy niet op onze hoede zyn. Dan verblind hy ons eens door de bedriegelyken glans der rykdommen, die hy ons voorstelt; en dan weêr door de bekoorlyke zoetigheit der vermakelykheden, daar hy ons meê verlokt; en eindelyk, hy bedriegt en verleid ons gemoed door duizend konstgreepen en listen; en 't zelve allengs van de heilige oeffeninge aftrekkende, stort hy in 't vuiligheden neêr, waar voor 't zou schrikken, indien 't in deze slavernye de vryheit had, om zich van zyn oordeel te bedienen. 't Is dan onze plicht in 't midden van zoo veel gevaaren niet te slapen, en | |
[pagina 62]
| |
onze zaligheit hangt 'er aan, dat wy ons door de gevaarlyke bedriegeryen van den geenen niet laaten misleiden, die ons gestadig strikken leit, voornamentlyk als hy gewaar word dat wy op onze krachten steunen. Hy is gelukkig, die, op God betrouwende, waakt; gestadig om de nieuwen invloed van zyn genade bid; hem nieuwe aanbiedingen van zyn herte doet, om 't zelve tegen alle berispingen te bewaren, en zyn dagen en nachten in zyn dienst besteed, en eindigt. |
|