Afbeeldinge.
DEn Phoenix is een wonder Dier,
Dat tot den Hemel nemt den swi[e]r
Iae door de Wolcken van de Locht
Wordt hy gevoedt in synen Tocht:
Men siet hem weynigh in het Groen
Gelijck de and're Vogels doen:
Noch noyt en is hy wreet oft schalck
Gelijck den Avich, oft den Valck.
Hier door wordt hy van veel geacht,
Als wel om syne Edel Dracht,
Syn Pluymen, die als Cristallyn
Vol schoone Verv', en Luijster zyn,
Van Wit, van Root, van Hemels-blout
Van Geél, gelijck het fynste Gout:
Daer mé is 't dat hy vlieght en sweeft,
En noyt geen ongeval en heeft:
Soo leêft hy wel ses-hondert Iaer
Buyten des werelts snood' gevaer.
Doch als hy is in Ouderdom
Verkryght hy eerst veel Lof, en Rom.
Om dat hy maeckt een' wonder Nest,
Van dat hy vindt het alder-best,
Van Wieroock, ende van Caneél,
Daer maeckt hy af als een Thoonneél
Op eenen Bergh, oft hoogen kant,
Daer d'alder-heetste Sonne brandt,
Daer is 't dat hy voor syne Doodt
Hem stelt als in syns Moeders-schoot,
Alwaer hy dan als Triomphant
Door d'heete Straelen wordt verbrant;
Doch als hy soo vernietight is
Herleêft hy wederom gewis
Van d[']Assche, die hy achter-laet,
Daer van is't dat syn Ionck op-staet.
Die weder nemt een nieuw Schoonheyt
Soo leêft dit Dier ten allen-tydt.
Gelijck-men aen den Phoenix siet,
Soo is 't dat met een' Mensch geschiet,
Die hier een Deughtsaem Leven leêft,
En staedig naer den Hemel sweêft,
Daer hy aen Godt uyt ryn gemoedt
Een' Suyver Offerande doet,
Als Abel voormaels heeft gedaen,
Siet soo een' Mensch sal noyt vergaen;
Maer hy sal weder naer syn Doodt
Herleven, ende worden groodt;
Iae selver op het aerde-ryck;
Maer meerder in het Hemel-ryck,
Daer wordt hy eerst waerachtig schoon
Verçiert met d'Hemels Lauwer-Croon.
In tegen-deel den List, en Nyt,
Die wordt gestraft, vermaeledyt.
Eer hy lanck leêft oft wordt bekent
Valt hy selfs in het helsch' torment.
Soo wordt 't Bedrogh, den List, en Nyt
Vervloeckt tot in de Eeuwigheyt.
IAER-SCHRYVENDE SINNE-BEELDT.
UYt WYnIgh ass' hY Weer herLeeft
DIe eens opreCht ten-heMeL sWeeft[.]
|
|
Auteursrechtvrij