De suyverheyt,, brenct vreught altyt
self naer de doot,, is eeuwigh groot;
AENGEWESEN DOOR DE DOORLUCHTIGHSTE PRINCESSE ISABELLA CLARA EUGENIA INFANTE VAN SPANIEN, SOUVERYNE DESER LANDEN.
ALs-men aensiet den glans de Bloemen in de hoven
Bemerckt de Lelie, hoe dat sy gaet te-boven
De Bloemen al-te-mael door haere Suyverheyt,
Sy staet op eenen Stam die recht en-hemel leyt.
En staet daer als en pronckt met haere witte gronden,
s'En vreest geen ongeval van eens te zyn geschonden,
Sy thoont haer open hert gestadig aen de locht,
Sy lacht met het venyn van menig snood gedrocht.
Iae selfs het vuyl gebry van duysent spinne-koppen
Die al den schoonen glans van ander bloemen stoppen
Die moeten vluchtig zyn met al hun boose macht;
Want dese edel Bloem hun listigheijt veracht.
Gelijck de Lelie kan 't vuyl venyn verpletten,
Soo kan de Suyverheijt noch geven gr[o]oter wetten:
Want dese wonder Deught is van soo hoogen Graet
Dat sy de Deugden all' dickwils te-boven gaet.
Siet dese schoone Deugt, die moet ten-alle tyden
Het s'werelts snoodt bedr[o]g, en vuyligheijt bestryden:
Sy is hier noyt gerust: want sy met groot geweldt
Bevecht de Listigheijt als een Manhaftigh Heldt.
Dit heeft seer wel betoont, en wonder laten blijcken
Deês Edel[e] Princess', vermaert in alle Rijcken,
Hoe dat d'Onsuyverheijt moet zyn altijdt versmaedt,
Gelijck het wreet vergift, dat oorsaeckt alle quaedt
Dit was die schoon [H]eldinn', Vorstinn' van onse Landen,
Ons Edel ISABEL, vol Wysheijt en Verstande,
Die ioegh altijdt van haer de vuyl Onsuyverheijt,
Gelijck de klaere Sonn' doet aen de duijsterheyt.
Sy vluchte dit bedrog in 't bloeijen van haer iaeren,
En die met Listigheijt den Lust quamen verklaeren
Die wirt door haer veracht, als wast haer Vaders vrint.
En kreég door haer een straf gelijck hy had verdint
Siet eens een Edel Heer, door vuylen drift ontsteken,
Begost ons Hertoginn' van sijne Drift te spreken,
En socht by haer vermaeck, ofte een ydel vreught,
Terwyl sy noch was ionck, in hare frissche ieught:
Maer siet wat de Princess' terstont heeft ingespannen
Sy heeft op staende-voet hem uyt het Hof gebannen,
Door haer voorsichtigheijt soo sont sy hem van kant
In eene vremde stadt, in ver'-gelegen Lant.
Selfs als Sy was gepaert, en door de Trouw verbonden
Is Sy ten-allen tijdt gebleven ongeschonden,
Oock selver naer de doodt van haeren Bruydegom
Behiel Sy haren Glan[s], gelijck de Leli'-Blom.
Sy was een recht Voor-belt van duysent goede Zeden,
Sy offerde aen Godt gestaedigh haer Gebeden,
Sy liet 't Ydel çieraet, en s'Were[l]ts Ydelheyt,
En deêd aen menig mensch groote Bermhertigheyt.
Hoe quam Sy door haer sorg deés Landen te bestieren,
Met alle Zedigheijt in Wercken, en Manieren,
Waerdoor Sy wirt bemint, en van 't gemyn geacht,
Meer om haer Deughden alals om haer groot Geslacht.
Aen haer was wel bekent, dat Edeldom is t'haeten
Wanneer dat sy de Deught, en goede wercken laeten;
Want daer geen Deugt en is die zyn hier aen gelijck
Aen een vergulde Vaes vol vuyligheijt en slyck.
Bemerckt Haer Edel Belt, en haer sachtmoedig wésen,
Daer is de Waere Deugt ten-vollen in-te-lesen:
Iae Sy in haer besloôt soo groote Deugden-schat
Als oyt een Aerdts Heldin[n'] voor dese oyt besat.
Men wenscht noch alle dagh te sien in dese Landen
Soo een Manhaftig Hert van een soo groot verstande,
Die alles heeft bestiert met sulcken goet belijdt,
Als oyt door [e]ene penn' kan worden uytgelijdt.
Hoe siet-men over-al noch van haer Milde Daeden,
Hoe hoort men menig-mael verheffen haer Genaede,
Hoe heeft Sy het Gemeijn waerachtelijck bemint,
Meer als een Moeder doet aengaende menig kint,
Sy was altijdt besorgt voor haere Ondersaeten,
Sy hiel gedurig Raedt met allen haere Staeten,
Sy sochte anders niet als Welvaert van het Landt,
Dit thoonde Sy genoech door haren Onderstant.
Siet wat dese heldinn' noch voo[r]der heeft bedreven;
Ostende, en Breda, die kan getuijgen geven,
Als Brugge, en Nieup[o]rt, en g'heel het Neder-landt
Hoe dat sy in den Strijdt gebruyckte haer verstandt
Als een kloeckmoedig Helt red' sy door vele straeten
Sy gaf gestadig moet aen alle haer Soldaeten,
En toonde hare gunst aen klijn en hoog van staet,
Sy wirden al geloont door menig milde Daet.
Iae self die door den strijdt behielen vele Wonden
Die wirden door haer hulp genesen en verbonden,
Sy was voor die besorgt in hunne smert en pyn,
Soo dat Sy aen hun gaf veel Tro[o]st en Medeçyn.
Met Liefde ende drift heeft Sy met haere handen
Van haer suijver Gewaed gemaeckt verschijde banden
Om daer mé in den noodt te stutten self het Bloet.
Van menig vroôm Soldaet die sijne plicht voldoet
Haer Deugt die was soo groot op't eynde van haer leven
Dat Sy aen menig klacht wou eerst voldoening geven,
Soo dat den Suppliant verkreég van Haer voor't lest
't Gene hy met ootmoet versocht in sijn Request.
Alsoo heeft ons Heldinn' geheel haer levens-dagen
Gevonden in de Deugt een wonder groot behagen;
Maer siet de Suyverheijt heeft Sy het meest bemint.
Waer door Sy eeuwelijck de Leli'-Cro[o]n verdint.
Maer die tot Boos Bedrijf op d'aerde zyn genegen,
Die hebben menig-mael een wreede straf gekr[e]gen:
Dit wort door dese twee aen ieder aengechoont
Hoe dat in allen tydt het Quaet syn' Meester loont.
|
|
Auteursrechtvrij