Siet 't quaet bedrogh en 't vvreet bedryf
vvirt gecasteyt door een schoon vvyf.
AENGEWESEN DOOR DESE GESCHIEDENISSE.
SIet als den honingh-dief den Horsel boos van leven
Ontrent de Biën-hal komt met bedrog te sweven
Om daer te stelen self den Honingh uyt den Graet,
Dan wort hy menig mael gestraft voor sulcke quaet
Want als hy heeft gerooft met vele listigheden
Den Honinck van een Bie, dan wort hy eerst bestreden,
En hy wort dan vervolgt met sulcken groote woet,
Dat hy den H[o]ninck dan, en 't leven derven moet.
Soo is't dat het geschiedt, aen die selfs in 't verholen
Hebben iemants Geluck door Listigheijt gestolen,
Sy krijgen vroeg oft laet voor hun misdaden groot
Een alder-wreetste straf, een onverwachte doot.
Causinus die getuijght, en heeft het self beschreven
Als dat in Picardie wirdt soo een Feyt bedreven
Van eenen Edel-man, die door sijn Listigheijt
Gebrocht hadd' om den hals de Recht' Onno[o]selheijt.
Iae desen boosen Mensch, die scheên dat hy beminde
Een' Man van goeden Aerdt, die het oprecht verdinde;
By desen was den Boef gestaedig in syn huys:
Maer 't was voor syne Vrouw, die schoon was ende kuys.
Hy hiel hem seer gevijnst, en sochte alle dagen
Deês Vrouw door veel gevly in alles te behaegen,
Maer hy en dorste noijt ontdecken sijnen brandt
Vreesende ongeval, iae spot, oft meerder schant,
Om dan het ong[e]mack en schande te ontvlieden,
Ded' hy haer Eygen Man op sijn Casteél ontbiede[n]
Op een gewaende Feest de geên hy had berijdt,
En heeft door dit bedrogh den Goeden Man verlijdt:
Want naer dat hy met hem had geten en gedroncken,
Soo dat den Goeden Man was redelijck beschoncken,
Heeft desen snooden Schelm, door list en duijvels raet
Een anderen Booswicht bevolen een quaed' daet:
Want hy door sijn gebodt is in 't Salet gekomen,
Alwaer hy met gewelt het Leven heeft benomen,
Van den [v]o[o]rseijden Man, die lagh in vollen slaep.
Onnoosel als een Lam, iae als het soetste Schaep.
Naer dat den Man was doodt door dese wreede wonden
Heeft hy het Doodt Lichaem in eenen Bosch gesonden,
Alwaer 't gesmeten wirdt door valscheijt ongehoort
Oft hy door Mo[o]rders hant ter-plaetse was vermoort.
Maer siet, syn Eygen Vrouw verwachten alle dagen
De goede weder-ko[mst] van die was haer behagen,
Iae haeren Weerden [Man], de vreught van haren geest;
Maer als hy bleéf soo lang, daerom wirdt sij bevreest,
Sy quam naer het Casteél terstondt iemant te sende[n]
Di[e] desen Edel-Man, en oock den haeren kenden,
Om hem te doen bescheét wat oorsaeck dat hij hadt
Dat hij soo langen tijdt haer liet alleen in 't Stadt.
Maer als den [Bo]de quam aen het Kasteél te vraegen
Naer den vo[o]rschreven Man doen stont hy als verslaege
Om dat'er niemandt niet oprecht en quam bediên
Dat sij op dïen tijdt hadden den Man gesien.
Den Edel-Man gevijnst die stont, soo't scheên, verslagen
Hy dé op staende voet in Bosschen, ende hagen
Soecken n[aa]r synen Vriendt, die sij ten-lange-lest
Vonden seer wreét vermoort in een duijster gewest;
Maer desen boosen schelm, waer door 't feyt was bedreven
Ginck aen de Eygen Vrouw de Doodt te kennen geven
Van' haeren Weêrden Man' Maer als sij heeft gehoor[t]
Dat hy soo schroomelijck lag in den bos vermoort,
Sy was dan soo verschrickt dat sij ten-selven stonde
Wirdt sonder eenig spraeck, of Leven wird bevonde,
Soo dat sij van den stoel ter-aerde neder-viel,
Al oft sij was berooft van 't Leven, ende Ziel.
Als dit den Booswicht sag, scheên hy door vrees te beven
Hem docht dat sij oprecht verloôr het licht, en leven,
Hy maeckte groot misbaer over den droeven staet,
Wronck syne handen saem, en riep gestaeg om baet
Hy toonde droef gelaet, en scheén als self besweken
Tot dat de Droeve Vrouw ten-lest' begost te spreken,
Die hy, door sijn gevlij, trooste naer sijn vermag:
Maer uyt haer droeve ziel quam suchten en geklag.
O! wie mag zyn den schelm, die my brenght in d'e[llen]de!
O wat [moo]rdaedig stuck! 't moet [z]yn van d'helsch[e] be[n]de
Die mynen Weêrden Man ber[o]ofden van het Licht
Do[o]r een geslepen stael, iae door een moorders schic[ht.]
Eylaes wat ongeluck! wie sal myn leêt beschrijven?
Wat sal een' ionge Vrouw in dit geval bedrijven
Als Sy haer vindt bero[o]ft van haeren Man, en Vrindt,
O was een' diepe wond voor my, en voor myn Kindt?
Sy was voor 't Kint besorgt, dit dé haer droevig suchte
s'En wist van geenen troost, tot wie sy soude vluchten,
Hierom was sy vol vrees voor ander ongeluck,
Soo dat sy schier besweêck door smerte ende druck.
Maer desen Moordenaer die quam haer troost te geven
Met 't geên dat hy besat, iae selver met syn leven,
En seyd': Al wat ick heb dat is tot uwen Dienst
Uyt een oprechte Borst, doch uyt geen baet, oft winst.
Myn Erven, en myn G[o]et, Caste[ê]len, en Gebouwen
Zyn all' tot uw behoef, daer moôght gy op betrouwen
En all' wat ick besit, dat is aen U gemijn
Als ick maer naerder-hant mag uwen Bruijg[o]m zijn.
De Vrouw op staende-voet heeft sijne Ionst versmeten,
s'En konde haeren Man noch geensins niet verge[t]en,
Sy borst in traenen uyt, en thoonde droef gel[a]et,
En bleéf soo langen tydt beklagen haeren St[ae]t
| |
Maer siet, ten lange-lest' door het gedurig vleijen
Liet Sy haer rouwig hert door desen Schelm verleijen,
Iae oock Sy stemde toe te treden in den Bandt,
Daer op gaf Sy aen hem ten-lesten oock de Handt.
Hy is dan met veel vreught tot Echte Trouw getreden,
En heeft een' groote Feest gedaen met vrolijckheden,
Hy thoonde hem verblijdt op synen Bruyloft-dagh,
Om dat hy synen wensch nu selfs ten-vollen sagh.
Met grooten drift quam hy syn Schoone Vrouw beminne
En Sy oock van-gelijck die keerde haere sinnen
Tot haren Tweeden Man, die wirdt dan oock bemint,
Iae als de plicht versocht, deês Twee nu eens gesint.
Sy quaemen langen tydt beyde content te leven,
Daer wirt geen ongemack tusschen hun bijd' bedreve
Iae Sy het alder-meest die was hem soo getrouw,
Soo dat hy alle vreught genoôt door sijne Vr[o]uw.
Maer hy, die in syn-self iet altydt voelde knaegen,
Die quam ten-lange lest' syn boos bedryf beklaegen,
Hy was seer ongerust, door syn bedreven feyt,
Het geên hy aen syn Vrouw oock selv[e]r heeft geseyt,
Hoe hy om haer Scho[o]nheijt, en om haer te bekomen,
Door synen vuylen Drift het Leven heeft benomen
Van haeren Eersten Man; hy dachte in syn hert
Dat sy vergeten hadt haer pyn, en groote smert,
Hem dochte dat sy nu door haer getrouwigh leve[n]
Syne bedreven moort¸door vleyen, sou vergeven,
En dat hy naeder-handt sou wesen meer content
Als syne boose Daedt aen haer sou zyn bekent.
Maer als syn Vrouw verstont syn boosheyt ongebonden
Heeft sy haer reyn gemoedt geheel beroert gevonden
Dat sy was onbequaem te geven haer bescheet,
Door dese nieuwe wond', [e]n het voorgaende leet.
Sy voelde in haer hert de Gramschap seer ontsteken,
En docht op staende-voet deés dobbel doot te wreken,
Maer s'hiel haer selve in, en heeft den tydt verwacht
Eer dat sy in 't geheym heeft haren wil volbracht.
Iae als de helder Sonn' was onder d'ae[r]d gezegen,
En dat hy eens by dranck was in syn bedd' gelegen,
Heeft sy een Puntig mes gedrongen in syn Hert,
Waer door verscheén syn ziel naer eene korte smert
Dit was het droevig eynd' van die met Listigheden,
Moordaedig, door bedrogh, een ander had bestreden
Gebragt in groot verdriet: maer 't is aen die gemyn
Dat sy hun dickwils self brengen tot straf en pyn.
Men siet dat menig-mael, die boos, onsuyver leven,
Hoe dat s'uyt hun geluck voor altydt zyn gedreven,
Iae selver van de die, die hy noch mint en acht,
Daer van wort hy gestraft, en in verdriet gebracht.
DIt beLt De sUYVer DeUght Verthoont;
[n]U Wort haer LeVen noCh gekroont.
| |
Auteursrechtvrij
