't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Den Gekruyste.

Stemme: Ha! Preutse Nimph, &c.

1. O Iesu suyver, reyn van seden,

[p. 191]

 

Hoe dus bebloet aen een Pilaer?
Gereckt, gestreckt, met all' u leden,

 

Om onse sonden grof, end' swaer.

 

Siet hier den Soon in 's werelts Throon,

 

Met riet, met koordt, met roe, met kroon,

 

Eens staen ten spot, ten toon.

 

2. Och, och waer is hem nu gebleven,

 

Och, och waer is nu al de keur

 

Van Godts Cieraedt, van't schoonste leven,

 

Van gewaedt, van sijn koleur!

 

Siet hier den Soon in 's Werelts Throon,

 

Siet daer den Mensch met kruys, met Kroon,

 

Eens staen ten spot, ten toon.

 

3. Iesu wat rijck hebt ghy verkooren,

 

Ghy, ghy die zijt Godts eenigh Soon?

 

Waer toe dees' scherpe Krans van Dooren,

 

Gevlochten, waer toe desen Kroon?

 

Waer toe dit bloet, waer toe dees' groet?

 

Kruyst hem, kruyst hem, met snelle spoet,

 

Doodt hem met koelen moet.

 

4. O quaet gerecht van geender waerde,

 

d'Onnutte knecht verwijst alhier

 

Sijn Heer, sijn Meester van der Aerde,

 

Den Schepper lijdt hier van sijn dier:

 

Iesus van Mondt, van hert van grondt

 

Onnosel, moet hier ruymen ras,

 

Voor eenen Barrabas.

 

5. Engelen van vree, ghy 's Hemels Geesten,

 

Die pijn, noch wee, noch hertzeer voelt,

 

Maer altijt viert zoo blye Feesten,

 

Leght af u kleed'ren wit gespoelt:

 

Huylt, en beschreyt 't onwaerdigh feyt,

 

V Koninck is ter doodt bereyt,

 

Komt, en doet hem geleydt.

 

6. Siet daer mee komt hy van de trappen,

 

De tromm'len slaen te Hemel toe,

 

Hy komt te voet, noteert sijn stappen,

 

Van smerten mat, van pijnen moe,

 

Hy neemt het kruys voor's Rechters huys,

[p. 192]

 

Op d'eene schoer, met groot gedruys,

 

Van all' het Ioodtsch gespuys.

 

7. Hy wort gheruckt en voort ghedreven:
Maer als hy sach de Vrouwkens gaen,

 

Beschreydt, seyd' hy, u eyge leven,

 

Voor my laet al u huylen staen.

 

Slaet maer u ooch, weynich om hooch,

 

En spiegelt u aen my soo groen,

 

Watmen aen 't dor sal doen.

 

8. En daermee sachmen rouw bedrijven,

 

Van Son, van Sterren, en van Maen,

 

Den druck verginck van all' de Wijven:

 

Maer sijn Vrouw-moeder sachmen staen

 

Gelijck een zee, vol pijn, vol wee;

 

Ja d'aerde Schudd' en beefde mee

 

't Was altemael t' onree.

 

9. Wie voelt zijn ziel nu niet met reden

 

Met 't sevenvoudigh scharpe Swaerdt

 

Mee gantsch doorsteecken, en doorsnede!

 

Ey! Iesu gunt ons doch onwaerdt,

 

Dat wy u pijn mee waerdigh zijn,

 

En dat ons u vijfwondigh zeer

 

Ghenesen weer, en weer.