't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Harders-plicht.

Stemme: De Mey die komter ons by,, seer bly.

1. DAer was een Harder soet // en goet,

[p. 178]

 

Een Harder die sijn schaepjens seer bemint,

 

En waer hem een verlaet // hy gaet

 

't Weer soecken door den regen, kou, en windt:

 

Hy soeckt sonder verdriet,

 

Gheen moeyten hy ontsiet,

 

Hy loopt door dick, door dun soo seer,

 

Tot dat hy mismaeckt,

 

Het schaepje geraeckt,

 

Wat wilje doch meer?

 

2. Die geeft hy dan sijn le'en // doorsneen,

 

Noch toont hy 't schaepje een soet bly gelaet,

 

Men siet niet, dat hy suyckt, oft' sluyckt,

 

Of leurt of sleurt, of dout, of dreyght, of slaet:

 

't Is liefde wat hy doet,

 

Hy wast het in sijn bloet,

 

Hy streelt, hy queelt, hy salft het weer,

 

Van kladden, van vleck,

 

Van alle gebreck,

 

Wat wilje doch meer?

 

3. Hy maeckt dat hy 't uytleydt // en weydt

 

Niet in een dorrigh velt, van schraler aerdt;

 

Maer in een landt, dat groeyt // en bloeyt,

 

Dat altijt ongeschent sijn Lof bewaert;

 

Daer 't Klaver-blaedtje schoon,

 

Ons lockt tot Godes Throon,

 

Een spijse voor het schaepje teer;

 

Vol voedtsel, en smaeck,

 

Tot vreughdigh vermaeck,

 

Wat wilje doch meer?

 

4. Daer bleet dat schaepje bly // en vry,

 

Ten vreest noch Leeu, noch Wolf die het deert,

 

Niet komter uyt het Wout // soo stout,

 

't Wordt vry geschut, gestut, gedefendeert:

 

Den Harder staet en wacht,

 

By daegh, en oock by nacht,

 

Hy droomt, hy sluymert nimmermeer,

 

Maer blijft gestelt,

 

Geduerigh in 't Veldt,

 

Wat wilje doch meer?

[p. 179]

 

5. Ey! sondaer, seght in 't kort // wat schort,

 

Waerom ghy desen Herder soo verlaet?

 

Seght, is hy te wreedt, te stuer, te suer,

 

Te trots, te schots, te spijtigh van gelaet?

 

Sijn wille is bereydt,

 

Tot goet en soetigheyt;

 

O schaepje! wat doolje? kijck om, keer weer;

 

Al heb je misdaen,

 

Hy wilje ontfaen,

 

Wat wilje doch meer?