't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Adieu.

Stemme: Die mint die lijt veel pijn.

1. O 's Werelts valsche schijn,
Bedriegelijck, en boos, vol vergif, en vol fenijn,
O soete-suere wijn,
'k Hebb' u gedroncken broos: want mijn docht het mocht wel zijn,
Maer nu hebb' ick doch,
V boos fenijnigh sogh
Gebraeckt, en uytgespogen, en veracht all' u bedrogh.

2. Met recht wert ghy genaemt,

Een schoone vuyle vrou, leelijk-moy gantsch onbetaemt,
Met recht stae ick beschaemt,
Dat ick dus getrouw' hebb' gedient, dus lang beaemt:
Maer nu voortaen
Wil ick mijn leven gaen,
Bevelen in die handen, die Dienaers sullen slaen.

3. Adieu, nu wil ick gaen

Met een gebrieselt hert, en met oogjens vol van traen,
't Is lang ghenoech ghestaen?
't Is lang genoeg gemert, en 't is lang genoeg beraen:
Want zijn Majesteyt
Die is altijt bereyt,
Een sondaer te ontfangen, die om zijn misdaden schreyt.

4. Ghy Princelijcke jeucht

Die in des werelts lust gaet en schept all' u gheneucht,
Begeeft u tot de deucht
Daer sulje vinden rust, en vast oprechte vreucht:
Komt all'-ghemeyn,
Vyt Christum de Fonteyn,
Hy sal door sijn genade onse zielen maecken reyn.