't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1660)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Cathuysertje bruyn. Ofte: Weest Nymphje gegroet.1. HErodes wreedt, waer toe al dit leedt;
| |
[pagina 173]
| |
Seght, van waer komt u dese gramme moet,
Dat ghy verstort soo veel onnosel bloet?
En weet ghy niet, dat Godt al dit verdriet,
Dat Godt u Toorn, al u haet en nijdt,
Weer kan vergoede tot u eeuwigh spijt?
Looft Godt, en verheught,
Onnosele Ieught,
Looft Godt, en verheught,
V met eeuwige vreught:
Herodes verstoort,
Doch een korte tijdt,
En ghy wert vermoordt,
Tot u eeuwigh profijt.
2. Men kreet, men riep, men runde, men liep,
U teere leetjens soecken overal,
In wiegen, in doecken met groot geschal.
De Beul, den Soldaet, alle Rackers quaet,
Doorsochten de gaeten, de hoecken al te nauw,
Daer by 't canaelje, met het gantsche grauw.
Looft Godt, &c.
3. Hier sachmer staen een met een Bardesaen,
Daer trockmen t' Mes, en Degen uyt de schee,
Niemant soo koen, die daer yet tegens dee.
Men moorde, met stak, men smoorden in een sack:
Men kloofde, men vilde, men scheurde van malkaer,
Men worpse aen de want, den vloer die namse waer.
Looft Godt, &c.
4. De Moeders bedroeft, die baden seer 't geboeft,
Terwijlse verstorten 't onnosel Ionge bloedt;
Maer neen, sy stampten de kinderen met de voedt:
Men sagh daer niet, als jammer en verdriet,
Men hoorden niet, dan geschrey en groot gehuyl,
Men stopte de kinderen van d'een in d'ander kuyl.
Looft Godt, &c.
5. Geluckige kans, hoe meenich Hemels krans
En wierden terstondt van boven niet bereydt,
Als sy terstondt naer huys toe zijn gheleydt,
Gundt ons doch mee, een hertelijcke bee,
Dat wy meedeylen een soo hooghe lodt,
| |
[pagina 174]
| |
Als u is gegeven door Herodes spot.
Bidt dat wy naer treden
Met yver en vlijt
V simpele zeden,
V deftigen strijdt:
En dat wy beleven
V Reynigheydt,
Dat will' ons Godt geven
In eeuwigheydt.
|
|