't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1660)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Edel Artisten koen.1. VEl-kopers allegaer,
Hebje gheen lust te koopen
Een vacht, met huyt, met haer?
Komt doch wat aengheloopen.
Maer hoe? 'k verschrick van binnen,
't Is menschen-vel te teer,
Dat Barthol'meus uyt minnen
Geeft aen zijn Godt, zijn Heer.
2. Astiages verwoet,
Om dat den vrundt des Heeren
Het Konincklijck ghemoedt
Tot Christum hadd' doen keeren:
Deed' hem zijn huyt afvillen,
En dat van hoofd' tot hiel,
Maer Bartheldt docht vast stille,
Al nieuw-vel voor mijn ziel.
3. Maer vriendt, seght eens, hoe kont
Ghy in u le'en gedueren,
Soo veelderhande wondt
Den tijt van soo veel ueren?
Ghestroopt, ghekerft, gesneden,
Ontmuyst, ontaerdt, ontseendt
Van boven tot beneden,
Tot aen het naeckt ghebeendt?
4. Het was mijns Meesters kruys,
't Was d'eeuwigheyt van daghen,
De vreucht van Godes huys
Die mijn de pijn deed' draeghen:
| |
[pagina 131]
| |
Het waren de helsche vueren,
Die my deden ten danck
Dit al-te-mael besueren:
Want eeuwigh duert te lanck.
5. Nu Velle-vulders hoort,
Onkuysch', en gulsige menschen,
Die gaern u ziel vermoort,
Om maer te vullen pensen,
Castijdt vel, vleesch, laet snijden
't Lichaem met maticheydt,
Op dat u niet benijde
Christus syn eeuwigheydt.
6. En ghy, die tot op huyd'
In sonden neer blijft leggen,
Schudt doch 't oud' vel eens uyt,
Ach, laet u doch gheseggen:
Want anders 't sal eens wesen
Als 't vel sal zijn ontbloodt,
De ziele dan met vresen
Zijn eeuwich levend' doodt.
7. Apostel, bloedigh roodt,
Krijght ons naer u exempel,
Van 't oude vel ontbloodt
Een plaets in Godes Tempel,
Op dat wy daer te gaeder
Door Barthol'meus sijn bloet,
Eens, en altoos, maer naeder
Sien moghen 't hoochste goet.
|
|