't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Drie Koninghen. 6 Januarij.

Stemme: Als Jola d' onberade Maeght.

1. KOmt mensch, ey komt, komt doch en geeft
Een danckbaer gemoet, aen u Vader, u God
En aen zijn Soon die met hem leeft,
Die mensch is gheworden, uyt 's Vaders ghebodt.
Hebj' hem niet alreede sien dalen,

Als in een vliesjen den Hemelschen douw,

Om deses werelts schult te betalen,

Suyver gebaert, van de suyverste Vrouw:

Maer in armoede groot,

Ach gants naeckt ende bloot!

Sonder gherijf van wol of webb',

Voor huysinck een stal, voor 't wiechje een krebb'.

2. Maer als den Heer, die 't al ghebiedt

Dus diep tot dit dal, uyt ootmoedigheyt sonck:
Soo laet hem sijn Vader verborghen niet,
In dit arm Bethlem, in dese spelonck,
Maer laet twee blancke, met eene Moore,

Melchior, Jasper, en Baltasar oock

[p. 91]

 

Komen aenbidden den nieu-gheboore,

 

Offeren Myrrhe, Goudt, en Wieroock.

 

Ghebooghen al te seer,

 

Tot d'Aerde lach om neer

 

Met Scepter, met Purper, met 's Konings vertoon,

 

Met gout van Arabien, en met haer Kroon.

 

3. Des Vaders gunst manckeerde niet:
Want die te verheffen d'ootmoedighen plach,

 

Te haerder eeren schijnen liet,

 

Ten Hemel een Sterre, die Balam voorsach,

 

Een Sterre de klaerheyt der Sonnen

 

Verre passeerde op Godes bevel.

 

Een sterre, waer aen de Koninghen konnen

 

Den Koninck der Koninghen oordeelen wel:

 

Toont waer de Koningh is,

 

Seght waer de Woningh is

 

Daer in nu van nieuws Godts Soone leeft,

 

En macht over Sterren, en Hemelen heeft.

 

4. Men sondt haer van Ierusalem,

 

Verbaest was Herodes, ontroert was de Stadt,

 

Des sy ghegaen naar Bethleem

 

Om daer te aenbidden met heylige schadt

 

't Kindeken kleyn, in d'arme Wooningh,

 

Gevende Myrhe met Wieroock en Goudt,

 

Daers' hem als Mensch, als God, als Koning

 

Nu nieuw' gheboren, maer eeuwlijck oudt

 

Mee tuyghden klaerlijck,

 

Geloofde waerlijck

 

O Heylige Vorsten, dat u bely

 

Een spiegel van onse belijdenis sy.

 

5. O sterck Geloof! o helder licht!

 

Verklaerster van oogen, verwinster van sin,

 

Die eens hier een ellendigh wicht

 

Tuyght Koningh te wesen, en sonder begin:

 

Leert ons doch, op wat redenen steunde

 

d'Edelste kenniss' van d'Edelste Vorst?

 

't Kindeken schreyde, 't Kindeken kreunde

 

Tusschen twee Dieren van honger, en dorst:

 

Ten was niet dan een Sterr'

[p. 92]

 

Die dees' drie van soo verr'

 

Al lockende tot voor aen 't Krebbeken bracht,

 

Om daer te belijden de opperste Macht.

 

6. Leert Christen-mensch, leert kleyn en groot,

 

Van Baltasar, Melchior, Jasper alhier,

 

Voor 't Autaer onder schijn van Broodt,

 

Heer Iesum t'aen bidden op Koninghs manier.

 

Ja oock met des te stercker betrouwen,

 

Als het Woordt Godts de Sterre verwindt:

 

En voor d'arme schoot van Maegt en Vrouwe

 

Iesus op d'Autaer hem bevindt.

 

Wel aen dan, offert oock

 

Goudt, Myrrhe, en Wieroock:

 

Hoopt, en gelooft, mindt het Hemelsche Kint,

 

En weest doch niet langer door ydelheydt blindt.