't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1660)–Christianus Vermeulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 83]
| |
Stemme: Als Jola d' onberaede Maeght.1. OCh of wy eens in ons gemoet
Versinden de dubbele eeuwigheydt,
Daer Godt de menschen eens mee begroet,
Soo haest als het lichaem op stroo is geleydt:
Och, och! de aertsche, de sondighe menschen,
Die souden het Oordeel, de Doot, en de Hel
Wel vry wat meer vresen, en niet so na wenschen
Los leven, gelijck als in kinderspel:
Maer yder sou de tijdt
Waer-nemen met meer vlijt,
En niet so los-hoofdigh, als dol, en als mal,
Beminnen 't vergancklijck van dit aerdsch dal.
2. Maer ach! eylaes! den meesten hoop
Die wijcken van d'engte, bedraven het ruym,
En setten haer zielen voor Satan te koop,
Om daer na te dryven by't hels-stinckend' schuym;
't Mach loopen, so 't kan, men wil hier dolen,
En dienen den Duyvel in plaets van Godt;
Men gaet by Venus in 's werelts scholen,
En nauw'lijcx en denktmen om't eeuwige lot.
Och of-men overleyd',
Wat eeuwigh is geseydt!
Men soud' hier de sonde so lacchend' niet doen,
En met veel meer yver na 't Hemelrijck spoen.
3. Och haeste w'ons, eer 't eens is te laet,
Ey diene-we Godt met een liefd'!
Op dat het ons t'samen hier namaels wel gaet,
Op dat onse zielen eens werden gerieft,
Met alle de groote, de eeuwige goed'ren,
Die noyt oor en hoorde, die noyt oog en sach:
Die noyt mensche en vatte met kloeke gemoed'ren,
Daer altijt is vreugde, en nimmer geklach.
Sa met een nieuwe lust,
Naer arbeydt volgt rust:
Versoet hier op aerde den arbeydt de loon,
Kijckt dan na de prijs, die ons wert aengeboon.
|
|