't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Den tweeden Pinxter-dagh.

Stemme: Edel Artisten koen.

1. SOo lief hadd' Godt wel eer,
Dese Godd'loose Weerelt,
Dat hy sijn Soon ter neer
Sondt met genae bepeerelt:
Op dat, die in hem g'looven,
Nimmer verlooren gaen;
Maer op dat sy daer booven
'tLeven met vreught ontfaen.

2. Soo lief hadt Godt den Soon,

Wel eer des Werelts slaven,
Dat hy van 's Vaders Throon,
Verkreegh de seven gaven
Des Heyl'gen Geests voor desen,
Selfs met den Heyl'gen Geest,
Op dat hy souw genesen,
Den minsten, en de meest.

3. Die dan in hem gelooft

En in't geloof wil deugen;
Dien wert Godts rijck belooft,
Soo niet, soo moet hy meugen,
Godts Oordeel gantsch rechtvaerdigh:
Want hy versmaet het licht,
Hy maeckt sich 't duyster waerdigh,
Door sijn Mol-blindt gesicht.

4. Kom Schepper heyligh Geest,

Daelt op ons hier benede,
In dit bly Pinxter-Feest,
Deylt ons u gaven mede:
Op dat ons' Ziel en sinnen

[p. 50]

 

In leven en in doodt,

 

V waerlijck weer beminnen

 

In blydschap en in noodt.