't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Beloocke Paesschen.

Stemme: Geeft my te drincken na mijnen dorst.

1. ALs met gemack, onder het dack,
Den salighmaker was gekomen,
Dee hy sijn groet, gantsch heus en soet,
En sey terstont; Vreê zy u vrome:
En om haer deeg'lijck te verblijden,
Vertoonde hy met goede reen
Aen haer sijn diep-doorsteke zijde,
En d' and're door-geboorde leen.

2. Hy weer gedwee, sey; U zy vreê.

Ick send' u, soo ick ben gesonden:
Daer op goet rondt, blies hy terstont
Op haer met ope keel en mondt,
En sey daer op: 't geen ghy vergeven
Of houden sult hier op de aert,
Sal vast staen in het Hemelsch-leven,
En zijt dan voorts niet meer vervaert.

3. Doch Thomas een, van het gemeen,

Was doen daer niet op d'eerste Paessen;
Stracx naer dien tijt, d'ander verblijt,
Seyden hem sulcks: maer, ach, eylaessen,
Hy sprack weerom, 'k sal niet gelooven,
't En zy dat ick in korter spoet,
Soo zie, als tast, de diepe klooven
Van Jesus handen, zijd', en voet.

4. Als dan met vree, ter selver stee,

D'Apost'len weer te samen waren,

[p. 41]

 

En Thomas mee, niet sonder wee,

 

Met haer ter selver plaets wou paren:

 

Verscheen den heer weer als te voren,

 

En wenscht haer t'samen weerom peys,

 

En sey, Thoma steeckt in de voren

 

U handt en ving'ren van mijn vleys.

 

5. Weest niet meer doof, door ongeloof.

 

Maer Thomas gantsch vervaert door vreese,

 

Riep meer en meer: Mijn Godt, mijn Heer!

 

Vergeeft het my, 't sal niet meer wesen.

 

Thoma, nu ghy my siet voor d'oogen,

 

Geloof-je, maer geluckigh dees'

 

Die niet en sien, nochtans geboogen,

 

Gelooven 't geen Godts Kerck aenwees.

 

6. Geeft ons doch 't lot ô goede Godt,

 

Van de verdiensten uwer wonden:

 

Dat klerck of leeck, doch noyt en breeck

 

V vree door eenige doot-sonden.

 

De vree, die brack uwen verrader,

 

Want dese vree is d'een'ge rotz,

 

Waer door ons lief heeft Godt den Vader,

 

Waer door wy breken des Satans trotz.