't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

[p. 11]

Vierden Sondagh des Advents.

Stemme: O's Wereldts valsche schijn, Ofte: Die mint die lijt veel pijn.

Volgens het Ceulsch Officie wordt hier 's voorgaende Liedt gesongen.

1.

EEn wonder al te groot,
Wanneer Gods Woort neer-quam in Johan Baptistae schoot!
Roept hy gantsch onbeschroomt,
Bereyt des Heeren wegh, ey! en toeft doch niet, komt, komt

Verhult de Dalen, slecht

Dat Bergen kromt, en recht

Dat knuysich is, maeckt effen, miserabel, sondigh knecht.

Vervult de, &c

2. Op dat nu tot profijt

V dese woorden zijn sondigh Mensch, wie dat ghy zijt,
Komt aen, naer't Woudt toe vlucht,
Om daer van Jan Batpist, wel te leeren goet en tucht,

Hebt ghy oyt misdaen,

Soo recht weer al uw pa'en,

Tot teecken van berouw, laet eens sien, een natte traen.

Hebt ghy, &c.

3. Vervult de Dalen, schouwt

Kleynmoedigheydt hier in dit wilde, woestigh, aerdsche Wout,
Bemint ootmoedigheydt:
Want hier in allen, 't merchje van perfectie leydt:

Soo sullen recht

De Bergen zijn geslecht,

En heel gantsch over-heert, al het Duyvels boos gevecht

So sullen, &c.