't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Ha! Preutse Nimph &c.1.
O Jesu suyver, reyn van seden,
Hoe dus bebloet aen een Pilaer
Gereckt, gestreckt, met all' u leden
Om onse sonden grof, end' swaer;
Siet hier den Soon in s'werelts Throon
Met riet, met koordt, met roe, met kroon
Eens staen ten spot, ten toon.
2.
Och, och waer is hem nu ghebleven
Och, och waer is nu al de keur
Van Godts Cieraedt, van 'tschoonste leven
Van gewaedt, van fijn koleur!
Siet hier den Soon in s'werelts Throon
Siet daer den Mensch met kruys, met Kroon
Eens staen ten spot, ten toon.
3.
Jesu wat rijck hebt ghy verkooren
Ghy, ghy die zijt Godts eenich Soon
Waer toe dees' Krans van Dooren
Gevlochten, waer toe desen Kroon?
Waer toe dit bloet waer toe dees' groet?
Kruyst hem, kruyst hem, met snelle spoet
Doodt hem met koelen moet.
4.
O quaet gerecht van geender waerde
d'Onnutte knecht verwijst alhier
Sijn Heer, sijn Meester van der Aerde,
Den Schepper lijdt hier van zijn dier:
| |
[pagina 105]
| |
Jesus van Mondt, van hert, van grondt
Onnosel, moet hier ruymen ras
Voor eenen Barrabas.
5.
Engelen van vree, ghy s'Hemels Gheesten,
Die pijn, noch wee, noch hertzeer voelt,
Maer altijt viert soo blye Feesten
Leght af u kleed'ren wit ghespoelt
Huylt, en beschreyt t'onwaerdich feyt,
U Koninck is ter doodt bereyt,
Komp, en doet hem geleydt.
6.
Siet daer mee komt hy van de trappen,
De tromm'len slaen ten Hemen toe,
Hy komt te voet, noteert syn stappen,
Van smerten mat, van pynen moe
Hy neempt het kruys voor s'Rechters huys
Op u eene schoer, met groot gedruys
Van all' het Joodtsch gespuys.
7.
Hy wort gheruckt en voort ghedreven,
Maer als hy sach de Vrouwkens gaen,
Beschreydt, seyd' hy u eyghen leven,
Voor my laet al u huylen staen,
Slaet maer u ooch, weynich om hooch,
En spiegelt u aen my soo groen,
Watmen aen 't Oor sal doen.
8.
En daermee sachmen rouw bedrijven,
Van Son, van Sterren, en van Maen,
Den druck verginck van all' de Wijven,
Maer zijn Vrouw-moeder sachmen staen,
Gelijck een zee, vol pijn, vol wee,
Jae d'aerde Schudd', en beefde mee
T'was altemael t'onree.
| |
[pagina 106]
| |
[9.]
Wie voelt zijn ziel nu niet met reeden
Met 'tsevenvoudich Scharpe Swaerdt
Mee gantsch doorsteecken, en doorsneden!
Ey! Jesu gunt ons doch onwaerdt,
Dat wy u pijn mee waerdich zijn
En dat ons u Vijfwondich zeer
Ghenesen weer, en weer.
Ghevisiteert, ende gheapprobeert by den Eerwaerden Heer, T.B.W.S.T.L. |
|