't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

[p. 90]

Harders-plicht.

Stemme: De Mey die komter ons by // seer bly.

1.
DAer was een Harder soet // en goet,
Een Harder die zijn schaepjens seer bemint,
En waer hem een verlaet // hy gaet
'tWeer soecken door den regen, kou, en windt:

Hy soeckt sonder verdriet,

Gheen moeyten hy ontsiet,

Hy loopt door dick, door dun so seer

Tot dat hy mismaeckt,

Het schaepje gheraeckt,

Wat wilje doch meer?

2.

Die gheeft hy dan zijn le'en // doorsneen

Noch toont hy 'tschaepje een soet bly ghelaet,
Men siet niet, dat hy fuyckt, oft' sluyckt,
Oft leurt, of sleurt, of dout, of dreycht, of slaet:

'tIs liefde wat hy doet,

Hy wast het in zijn bloet,

Hy streelt, hy queelt hy salft het weer,

Van kladden, van vleck

Van alle gebreck

Wat wilje doch meer?

3.

Hy maeckt dat hy't uytleidt // en weydt

Niet in een dorrich velt, van schraler aerdt,
Maer in een landt, dat groeyt // en bloeyt,
Dat altijt ongeschent zijn Lof bewaert;

Daer 't Klaver blaedtje schoon,

Ons lockt tot Godes Throon,

Een spijse voor het schaepje teer;

Vol voedtsel, en smaeck,

Tot vreughdich vermaeck,

Wat wilje doch meer?

[p. 91]

 

4.

 

Daer bleet dat schaepje bly // en vry,

 

Ten vreest noch Leeu, noch Wolf die het deert

 

Niet komter uyt het Wout // so stout,

 

'tWordt vry geschut, gestut, ghedefendeert:

 

Den Harder staet en wacht

 

By daegh, en oock by nacht,

 

Hy droomt, hy sluymert nimmermeer,

 

Maer blijft ghestelt,

 

Gheduerich in 't Veldt,

 

Wat wilje doch meer?

 

 

 

5.

 

Ey! sondaer, seght in 't kort // wat schort,

 

Waerom ghy desen Herder so verlaet?

 

Seght, is hy te wreedt, te stuer // te suer,

 

Te trots, te schots, te spijtich van ghelaet?

 

Zijn wille is bereydt

 

Tot goet, en soeticheyt;

 

O schaepje! wat doolje? kijck om, keer weer;

 

Al hebje misdaen,

 

Hy wilje ontfaen,

 

Wat wilje doch meer?