't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 47]
| |
Stemme: Carthuyser Bruin.1.
HElp van alle kandt, in desen fellen brandt,
Roepen de zielen, ontfarmt u ons
Met hulp uw' s'herts, u s'handts, uw' s'mondts,
Op dat versoet, mach werden onse boet,
Op dat een wynich ons al te groote pijn
Verdwijnen mach, en in rust verandert sijn.
Anders dees' ellende
Dees' straffende Roe
Siet sullen wy t'ende
Ten lesten toe
Moeten verdraeghen
Eer wy met lof
Eens kunnen bejaeghen ons' Vaders hof.
2.
Met groote smerdt,niet anders als een hert
Jachtich en driftich door een wildernis
Dorstich naer waeter seer begherich is
Helaes! soo slaeft, soo hycht, soo draeft
Ons al te mael noch tienmael meer de borst,
Van lust, van wensch, van al te grooten dorst.
Naer d'eedel fonteyne
Van 'tHemelsche nadt,
Soo groot, als kleyne
Naer d'eeuwige schadt,
Och dat maer ons boeten
Ons straffen verdient
Wat mochten versoeten
De levend' gemient!
3.
Och arm och! hadden wy doch
Onse misdaet wel eertijts besucht
Met penitentie waerdige vrucht,
| |
[pagina 48]
| |
Als wy onvroom op den aerden-boom
Leefden ontbonden, wilder als wilt,
'tSou hier nu wesen ander rust en stilt,
En wy souden heden
So niet zijn begaen,
Om and're ghebeden
'Tsou daer niet op staen:
Vergheet dan doch Heer
'tVersuymde goet
Van u Schepsel teer,
Dat dus jammeren doet.
4.
Ghenae, geen recht // toont Jesu aen u knecht
Gunt doch, o Heer, geeft gratie en ghenae,
Versoet ons pijn, vergoet doch all' ons schae,
Verdooft het vier // van u ellendich dier,
Verdooft den smoock, verkoelet den brandt
En ruckt ons zielen uyt der Leeuwen tandt.
Wilt ons met u paeren, int eeuwige licht,
En eens gantsch verklaren
Ons doncker ghesicht.
Wilt ons doch gheven
Op all' ons gheweyn:
Het eeuwighe leven,
Het hemelsche pleyn.
5.
Erbermt u dan Heer // seghtdoch wanneer
Sullen wy komen voor u soet aenschijn
Om aldaer eens, en altijt verheucht te zijn?
'tDuert hier dus langh // 'tvalt hier so bangh,
Laet doch eens hooren u seer soete stem,
Waer door wy eeuwich hebben Requiem,
Erbermt u oock vrunden,
Wy weten gheen raedt,
Och! oft gh'ons vergunden
U Bee vroech, en laet,
| |
[pagina 49]
| |
Op dat wy door jouw,
En door Godts ghenae,
En door desen rouw
Sien t'eeuwich seer drae.
|
|