't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 37]
| |
Stemme: Edel Artisten koen.1.
VEl-koopers allegaer,
Hebje gheen lust te koopen
Een vacht, met huyt, met haer?
Komt doch wat aengheloopen.
Maer hoe? 'kverschrick van binnen,
'tIs menschen-vel te teer,
Dat Barthol'meus uyt minnen
Geeft aen zijn Godt, zijn Heer.
2.
Astiages verwoedt,
Om dat den vrundt des Heeren
Het Konincklijck ghemoedt
Tot Christum hadd' doen keeren;
Deed' hem zijn huyt afvillen,
En dat van hoofd' tot hiel,
Maer Bartheldt docht vast stille,
Al nieuw-vel voor mijn ziel.
3.
Maer vriendt, seght eens, hoe kondt
Ghy in u le'en ghedueren
Soo veelderhande wondt
Den tijt van soo veel ueren?
Ghestroopt, ghekerft, ghesneden,
Ontmuyst, ontaerdt, ontseendt
Van boven tot beneden
Tot aen het naeckt ghebeendt?
4.
Het was mijns' Meesters kruys,
'tWas d'eeuwicheydt van daghen,
De vreucht van Godes huys
Die my de pijn deed' draeghen:
Het waren de helsche vueren,
| |
[pagina 38]
| |
Die my deden ten danck
Dit al-te-mael besueren:
Want eeuwich duert te lanck.
5.
Nu Velle-vulders, hoort,
Onkuysch'/ en gulsighe menschen,
Die gaern u ziel vermoort,
Om maer te vullen u pensen,
Castijdt vel, vleesch, laet snijden
'tLichaem met maeticheydt,
Op dat u niet benijde
Christus syn eeuwicheydt.
6.
En ghy, die tot op huyd'
In sonden neer blijft legghen,
Schudt doch 'toud' vel eens uyt,
Ach, laet u doch ghesegghen:
Want anders 'tsal eens wesen
Als 'tvel sal zijn ontblood,
De ziele dan met vresen
Zijn eeuwich levend' doodt,
7.
Apostel, bloedich roodt,
Krijght ons naer u exempel,
Van'toude vel ontbloodt
Een plaets in Godes Tempel,
Op dat wy daer te gaeder
Door Barthol'meus sijn bloet,
Eens, en altoos, maer naeder
Sien moghen 'thoochste goet.
|
|