't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 33]
| |
Stemme: Patientie is goet kruyt.1.
PAtientie kruyt is goet men seydt,
Wy moetent vast gelooven:
't Is waer, 't is niet wijt uytgebreydt
In aller menschen hoven,
Nochtans te deegh' ghepresen
Soo langh, als wy hier zijn,
De desen deuch moet wesen
Van yeder mensch', van mijn,
In u Laurenti;
Wanneer ghy toonde (vromer helt)
Op heete kolen, u Patienty.
2.
Als Laurens sach, dat syn goe-Vaer
Sixtus, ons heylich Paus van Romen
Ghevanghen was, en van de schaer
Ter doodt ghevoert wiert, sonder schroomen,
Soo quam hy ghevloghen
Met een bevende stem,
Met traenende Ooghen,
Ende sprack tot hem
Met luyer kelen:
Sult ghy mijn Heer, mijn eenich Vaer
Sonder my u, dus laeten stelen?
3.
O Vader, neemt u Soon doch mee:
Want sonder u kan ick niet leven,
´t Sijn nu twee ter Roomscher stee
Dat ick mijn dienst u hebb' ghegheven:
Toon doch meedooghen
Aen mijn, u minste knecht:
Want hoe sal ick moghen
Aensien dit groot onrecht?
| |
[pagina 34]
| |
Laet ons niet scheyde,
Maer ick met u, en ghy met my
Naer Godt-landt reysen alle-beyde.
4.
Stilt u doch Soon, hebt goede moet,
Want grooter loon staet voor u open.
Ick gae een harden wech: maer soet!
Ghy moet een baen noch harder loopen;
Siet, naer drie daghen,
(Ist niet een korten tijt?)
Sult ghy't Cruys mee naedraghen,
Ick hoop immers met vlijdt,
Tot u wensch raecke,
Een harder Neut (vroom Kampioen)
Met stercker kiesen moeten kraecken.
5.
Maer Godt behoet ons, wat leydt hier?
Seght, ist een Salamander?
Die dus leydt uyt-gereckt op 'tvyer?
Kijckt eens ter deegh, neen: 'tis een ander,
Op dit hart bedde,
Ghestelt op brandend' vyer:
Wel, hoe! siet daer, ick wedde,
'tIs mensch, 'tis redelijck dier:
Laurens beminner
Van dees' tormenten, smert, en pijn,
Van Rooster, en van vyer, verwinner.
6.
Valeriaen, o Keyser, wreedt,
Ick ben ghenoech ghebraeden!
Keert om, tast toe, ick ben ghereedt,
Wilt van 'tgebraedt u Maegh versaeden:
U Rooster harde,
U Yser, en u Stael,
Is my een bedd', gheen barde,
'tIs sacht, soet, al-te-mael,
| |
[pagina 35]
| |
U vier'ge koolen
Sijn voor Laurens, Laurieren schoon,
Sijn Palmen, Roosen, en Fiolen.
7.
O vierich vlammich Martelaer!
Verkrijcht ons doch, dat wy hier kiesen,
Liever met u een uyr // het vuyr,
Als daer nae eeuwich brandend' vriesen:
Verkrijcht ons liefde,
Geeft ons kloeckmoedicheyt/
Waer door, so ghy voorbriefde,
Mee moghen zijn bereyt:
En sulcken gratie,
Dat wy daer nae ghelijck, met u
Ontgaen, der Hellen tribulatie.
|
|