't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Eedel Artisten koen.1.
T'Geen dat een eerlijck man
Belooft, dat moet hy geven,
Hoedat ghy Iesum dan
Die waerheyt is en leven
Ons Christe menschen reycken
Dus spaede, en dus laet
Maer geven tot een teycken
Dat belooft is inder daet.
2.
Och neen! dus plach te doen
In uylespiegels tyen,
Die voor 't natuerlijck groen
Dat blaeuwe schilderyen:
En sey mee-vriendt mitsdesen,
| |
[pagina 21]
| |
Dat u ten besten moet
Dit landt, dees groente wesen,
Daer ist besproocke goet.
3.
Wat maeckje van den Heer
O Geus, ghy schendt syn daeden,
Ghy quest syn hoochste eer,
Ghy spot met syn genaede
Gaet heen beraedt van stonden
U bet op u te guer
En wilt doch beter gronden
Op Godt, en syn Schriftuer.
4.
Ghy pocht, met 'tgeen daer staet
Joannes ses geschreven;
Het vleesch, en gaf noeyt baet,
De geest ist, die doet leven.
Maer wie heeft dan beneven
De doodt, de hel vertreen,
En 'teeuwich goet gegeven
Als Christus vleesch alleen.
5.
Den Heer en sprack hier van
Syn vleesch niet wildijt weten:
Maer van een vleysich man
Die Christum meynde 'teeten
Wt potten oft van speeten
Gelijckmen is gewoon
Met mondt, en Tanden beten
Gebraeden, oft gesoon.
6.
Syn woorden syn te klaer,
Niemandt en kanse stutten,
Syn last is openbaer
Van vleesch en bloet te nutten
Op peene van verlooren
| |
[pagina 22]
| |
Nu end' altijt te gaen
Soo wie dit niet wou hooren,
Soo wie 'tsou laeten staen.
7.
En dit s't'gemeyne les,
Daer mee men wel gevaren,
Heeft vijftienhondert ses
En meer getal van jaeren
Als blijckt wt all' de maghtig
Outvaeders, die hier in
Eenparich en eendrachtich
Van pen sijn, en van sin.
|
|