't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Als Jola d'onberade Maeght.1.
COmt mensch, ey komt, komt doch en gheeft
Een danckbaer gemoet, aen u Vader, u God,
En aen zijn Soon, die met hem leeft,
Die mensch is geworden, uyt 's Vaders gebodt.
Hebj'em doch niet alreede sien dalen,
Als in een vleesien den Hemelschen douw,
Om deses werelts schult te betalen;
Suyver gebaerdt, van de suyverste Vrouw,
Maer in armoede groot
Ach gants naeckt en bloot!
Sonder gherijf van wol, of webb'
Voor huysingh een stal, voor 'twiechje een krebb'.
| |
[pagina 5]
| |
2.
Maer als den Heer, die 't al ghebiedt
Dus diep tot dit dal, uyt ootmoedicheyt sonck,
Soo laet hem syn Vader verborghen niet,
In dit arm Bethlem, in dese spelonck,
Maer laet twee blancke, met eene Moore,
Melchior, Iaspar, en Baltasar oock
Komen aenbidden den nieu-gheboore,
Offeren Myrrhe, Goudt, en Wieroock
Ghebooghen al te seer,
Tot d'Aerde laech om neer
Met Scepter met Purper, met 's Konings vertoon
Met gout van Arabien, en met haer Kroon.
3.
Des Vaders gunst manckeerde niet:
Want die te verheffen d'ootmoedighen plach,
Te haerder eeren schijnen liet,
Ten Hemel een Sterre, die Balam voorsach,
Een Sterre de klaerheyt der Sonnen
Verre passeerde op Godes bevel
Een sterre, waer aen de Koninghen konnen
Den Koninck der Coninghen oordeelen wel:
Toont waer de Koningh is,
Seght waer de Woningh is
Daer in nu van nieuws Godts Soone leeft,
En macht over Sterren, en Hemelen heeft.
4.
Men sondt haer van Jerusalem,
Verbaest was Herodes, ontroert was de Stadt,
Des sy ghegaen naer Bethleem
Om daer te aenbidden met heylighe schadt
'tKindeken kleyn, in d'arme Wooningh,
Gevende Myrrhe met Wieroock en Goudt,
Daer 's hem als mensch, als Godt, als Koning
Nu nieuw' geboren, maer eeuwelijck oudt.
| |
[pagina 6]
| |
Mee tuyghden klaerlijck
Geloofde waerlijck
O Heylighen Vorsten, dat u bely
Een spiegel van onse belydenis sy.
5.
O sterck Geloof! o helder licht!
Verklaerster van oogen, verwinster van sin,
Die ons hier een ellendich wicht
Tuyght Koningh te wesen, en sonder begin
Leert ons doch, op wat redenen steunde
d'Edelste keniss' van d'Edelste Vorst?
'tKindeken schreyde, 'tKindeken kreunde
Tusschen twee Dieren van honger, en dorst.
Ten was niet dan een Sterr'
Die dees' drie van soo verr'
Al lockende tot voor aen 'tKrebbeken bracht
Om daer te belyden de opperste Macht.
6.
Leert Christen-mensch, leert kleyn en groot,
Van Baltasar, Melchior, Iasper alhier,
Voor 't Autaer onder schijn van Broodt
Heer Jesum 'taen bidden op Koninghs manier;
Ja oock met des te stercker betrouwen,
Als het Woort Godts de Sterre verwindt,
En voor d'arme schoot van maecht en vrouwe
Jesus op d'Autaer hem bevindt,
Wel-aen dan, offert oock
Goudt, Myrrhe, en Wieroock,
Hoopt, en gelooft, mindt het Hemelsche Kint
En weest doch niet langher door ydelheyt blindt.
|
|