't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Geeft my te drincken na mijnen dorst.1.
SIet hier twee Bidders, die gegaen
Sijn om te bidden in den Tempel,
Laet beyd' u Ooren hooren aen
Een schoon, een moy, een fraey exempel:
d'Een vande Phariseusche Oorde,
En d'ander was een Phublicaen,
Hoort toe, ghy sul het aen de woorde
Van d'een, van d'ander wel verstaen.
2.
d'Een sprack: Ick danck u Heere lief,
Dat ick niet ben, als andere Menschen,
Een Overspeelder, Schelm oft Dieff:
Wat soud' ick anders kunnen wenschen?
Daer onder ick met reden reecken
Den Sonder, die daer slaet, en bidt,
Want ick vast tweemael alle weecken,
Geef tienden van mijn gantsch besidt.
| |
[pagina 79]
| |
3.
Maer siet den Publicaen en dorst
(Daer tegen staende heel van verre)
Om hooch niet sien, maer sloech voor zijn borst,
Hy dorst niet kijcken naer de Sterre.
O God! weest mijns Sondaers genadich!
Sprack hy, ick segghe voor ghewis,
Dat desen Sondaer van misdadich,
Rechtvaerdich t'huys ghekomen is.
4.
En d'ander, soo Godt selfs leerdt,
Die is een sondich mensch ghebleven:
Die sich verheft, die wort verneert,
Die sich verneert, die wort verheven.
O mensch! ghy moocht den Heer wel prijsen
Van zijn weldaden, als ghy slechts
U wacht versmaed'lijck te verwijsen
Door hovaerdye, u mede knechts.
5.
Danckt Godt, maer staet ghy mee van veer,
En weest u sond' altijt gedachtich,
Valt met den Publicaen ter neer:
Den Pharise was al te prachtich:
Heer Iesu, weest mijns oock genadich,
Ick stae hier met den Publicaen
Van verr': 'ksla mee mijn borst misdadich
En derf mijn ooghen niet opslaen.
|
|