't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 15]
| |
Stemme: Blyschap van my vliedt.1.
VReughde van my vliedt
Sprack eertijdts Godts Moeder;
Och! wat groot verdriet;
Sprack mee syn behoeder!
Waer ick kijck, oft loop,
't Kindlijn is verlooren:
Waer 's nu all' ons hoop?
Ach mijn uytverkooren!
Niet langher hier ghestaen,
Komt weer te ruggh' ghegaen,
Ach! wat angst, wat groot verdriet!
Waer mach hy zijn, of weesen,
's Menschen Soon uytghelesen?
Vreught, en blijschap van my vliedt.
waer mach &c.
2.
Kompt, gaen-we weer te ruggh',
't Jerusalem door soecken;
Komt haestich, rasch, en vluggh',
Vraghen – w' in alle hoecken:
Wat toeven wy op straet?
Och! wat een droef exempel?
Toeven-we slechts niet te laet,
Komt, sie w'eens in de Tempel:
Siet, daer s' mijn eenigh Soon.
Siet, hier mijns Zielens croon,
Wijck nu van my, pijn en verdriet;
Siet hier 's mijn uytverkooren
In 't midden der Doctoren,
Anxt, en hertseer van my vliedt.
Siet hier &c.
| |
[pagina 16]
| |
3.
Hoe dus mijn waerde Soon!
't Zijn nu voor by dry daghen,
Dat ick u schoonheyt schoon,
Droevich heb gaen bevraghen:
Wel Moeder, seght eens, hoe!
Wat heb' j u droef te maecken?
Wist ghy niet dat ick my spoe,
Te zijn in s' Vaders saecken?
Nu laet ons 't samen gaen,
Nu weest doch onbelaen,
Komt laet ons treen naer Nazareth.
Komt Joseph, mijn Behoeder,
Komt Maria, Maeght en Moeder;
Voortaen op alles beter let.
4.
O wonderlijcke vondt!
Och! oft wy noyt verlooren
Door d'een, of d'ander sondt,
Christum ons uytverkooren:
Dan oft het mocht gheschien,
Dat wy hem mee verlooren;
Och! oft hy sich weer liet sien
In 't midden der Doctooren:
En sey door hare mondt,
Absolvo te terstondt,
Och! wat gaef soud' hy ons bien?
Nu sondaer hebt goe couragie,
Wat vreesje? ey! wat raesje?
Dit presenteert hy alle Lien.
|
|