't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: O s'Wereldts valsche schijn. oft' De min die lijdt veel pijn.1.
EEn wonder al te groot,
Wanneer Gods Woordt quam dalen in Iohan
Baptistae schoot!
Roept hy gantsch onbeschroomt,
Bereydt des Heeren wegh, ey! en toeft doch niet,
komt, komt
Vervult de Dalen, slecht
De Berghen, kromt en recht,
Dat knuysich is, maeckt effen, miserabel,
sondigh knecht.
Vervult de &c.
2.
Op dat nu tot profijt
U dese woorden strecken, sondigh mensch, wie
dat ghy zijt,
Komt aen, naer 't Woudt toe vlucht,
| |
[pagina 13]
| |
Om daer van Ian Baptist, wel te leeren goet, en tucht
Hebt ghy misdaen,
Soo recht weer al u paen,
En tot berouwes teycken, laet eens sien, een
natte traen.
Hebt ghy &c.
3.
Vervult de Dalen, schoudt
Kleynmoedicheyt hier in dit wildt, woestich,
aertsche Woudt,
Bemindt ootmoedicheyt:
Want hier in alleen, 't merchje van perfectie leydt:
Soo sullen recht
Berghen zijn geslecht,
En wel overwonnen alle 's Duyvels quaet
ghevecht.
Soo sullen &c.
|
|