Louise Mackay
Louise Mackay's stem is van zoo fijn en teer timbre, dat zij alle muziek verluchtigt tot een heel lichte klaarheid, zóó doorzichtig, dat men er den geringsten schaduw bespeurt. Er hoort voorzichtigheid bij zulke brooze dingen. Want evenmin als uit een kristallijnen schaal forsche, volle klank zal golven, evenmin kunnen de tinkelingen dezer stem aanzwellen tot sonoor geluid, vooral niet in de hoogte. En het karakter van zoodanig orgaan is natuurlijk beperkt; mevrouw Louise Mackay mag eigenlijk geen dramatische aria's voordragen, als de cavatine uit La Reine de Saba, van Gounod; noch schallende liederen, als Ins Freie, van Schumann; dan komt er altijd iets te kort, zooals men wel merkte.
Dat gaat ook haar simpelen aard te buiten. Louise Mackay is de eenvoud zelf en zij zingt zoo ongekunsteld, dat men het dilettantig zou noemen, als men niet overal hoorde de praktische scholing van haar lief talent.
Dit simpele bekoort echter bovenmate en vooral wanneer het samen gaat met de naïeveteit van een Engelsch wijsje. Er waren er drie verschillende, alle melodieus als een volksdeun, leuk en onderhoudend in den trant van Joseph Haydn, wiens My mother bids me bind my hair zij ook zong, alle zeer licht, zwierig en zeer rythmisch, Polly Willis voornamelijk gracieus en geestig. Is dit prettige stukje van Arne, die de Rule Brittannia schreef of van Arne, den musicus-alchimist, die den steen der wijzen heeft gezocht?
Naast deze lukte de zangeres het best een aria uit Figaro's Hochzeit. Waar de expressie en het sentiment in 't bereik liggen van hare kinderlijke psyche en sereen geluid, daar trof Louise Mackay de stemming onmiddellijk en wist ze ook te dragen tot zachte intieme emoties. Men zou de kunstenares moeten begeleiden op een spinet in plaats van op een vleugel.
De heer Anton Verhey had de moeilijke taak, den klank der begeleiding voortdurend te temperen, zonder altijd in coloriet en kracht voldoende eenheid te kunnen brengen met de ijle zwevingen der stem. Maar heel terecht vatte hij Schumann en Brahms anders op dan mevrouw Mackay, wie de goede visie op sommige muziek schijnt te ontbreken.
De zangeres is afkomstig uit Canada, studeerde op het conservatorium te Toronto en later onder mevrouw Skinner te New-York, werd dus Amerikaansch gevormd, wat het eigenaardige verklaart en misschien rechtvaardigt.
Haar eerste optreden hier is een succes geweest; er was een zeer talrijk publiek en veel enthousiasme.
Auteursrechtelijk beschermd