Hollandsch Strijkkwartet (Concertgebouw, kleine zaal) [Haydns Lerchenquartet en Beethovens Harfenquartet]
Men wordt soms onvriendelijk tegen den goeden schim van Haydn, daar er vereenigingen zijn, die, wanneer ze ‘Die Schöpfung’ niet uitvoeren, altijd ‘Die Jahreszeiten’ zingen (of andersom) en orchesten, welke slechts de Oxford-symphonie spelen; en dan vergeet men, dat de componist nog werken schreef, waarbij men stil wordt en luistert. Wat eene diviene muziek conservatief kan stemmen...... Ik had nooit gedacht bij het ‘Lerchenquartet’ nog ademloos te mijmeren in een lichtkrans van eenvoudige melodie. Maar wat is dat subtiel in onzen tijd, beknopt, gevarieerd, curieus en onverwelkt; wat streelt dat, wat is dat effen en hartstochteloos, wat is dat vol overgelukkige charme en geest. Wat staat ons dat ook nabij als l'amour vainqueur et la vie opportune van de modernste, geraffineerdste meesters gelijk een Ravel of Debussy, die na eene eeuw romantiek weer deze anacreontische schoonheid bezongen.
Wat is het dan ook ongeëvenaard gespeeld door Leydensdorff, Mendes, Kint en Canivez: verfijnd en expressief, wonderlijk doorschijnend en in die rimpellooze gelijkheid, welke slechts door de grootste virtuositeit te combineeren is met eene bezielde uitdrukking als deze.
Zij gaven dat ook in Beethovens ‘Harfenquartett’, vooral in den loop van het adagio (een mooie stijging van melodische weelde) en in het presto en dit alles is warm toegejuicht, doch men werd pas uitbundig bij het piano-quintet van Brahms. Dat zou toegeschreven kunnen worden aan het buitengewoon populaire karakter der muziek (men kan het scherzo 's zomers eens bij Hamdorf probeeren en het andante maakt er zeker furore als een stukje Tosti) misschien mag het ook toegeschreven worden aan de medewerking van Elly Ney. Ik dank het toeval, dat ik deze brillante pianiste nog eens hoorde, zelfs op dit tweede plan, waar zij niet geheel harmonieerde met het samenspel der strijkers. Doch het zou niet aardig van mij zijn, wanneer ik dit na eene scheiding van ettelijke jaren ging onderstrepen. Mevrouw Elly Ney gelooft het nog altijd niet, maar ik bewonder haar met de oprechtste trouw ter wereld. Hoe jammer heb ik het niet gevonden, dat zij zich isoleerde tot Brahms-priesteres, gelijk dat toenmaals heette, en hoeveel genoegen zou 't mij niet doen als ik haar eens Beethoven of Chopin zag spelen!
Auteursrechtelijk beschermd