D'Amstelsche zang-goddin

[p. XXIII]

Verjaar-krans.

Op uw Geboorten-dag, of eer op het Verjaren,
Om zo een Lauw're-krans te drukken op uw hairen.

Eele Nimphje, puik der Maagden,

Die, met boog en pijl geciert,

Door de dichte bosschen zwiert,

Om het moê en afgejaagde
Wildt in uw gewelt te krijgen,

Stut uw hinden dezen dag,

Eischt wat anders als 't bejag,

Van dus moê en mat te hijgen.
Roep uw zelschap by malkander,

Ciert uw hoofden met lauw' rier,

Koom dan, met een rijkke zwier,

Naar beneeden d' een na d' ander;
Laat uw boog vry met 'er schichten

[p. XXIV]

 

In 'et groen-geboomde Wout,

 

Gy zult geen Niobe stout

 

Door uw zuiv're hand doen zwichten;

 

Maar gy zult, ô hemel-reye!^a

 

't Puik van Vliegers brave stam,

 

In ons prachtig Amsterdam,

 

Voor het hooge Altaar geleyen:^b

 

Daar zy zal eerbiedig knielen,

 

En bedanken hem, die 't licht

 

Eerst schonk aan een teer gezicht,

 

En het leven aan 'er zielen:^c

 

Mits den dag van haar Geboorte

 

Zullicx haar gendenken doet.

 

Komt dan vaerdig met uw stoet,

 

En ontsluit Porius poorte.^d

 

Laat veel zegen-wenschen dalen

a Diana of de zuiverheit voerdt de gedachtẽ der menschen.

b Na den hemel.

c Daar zy God loven voor zijn genade.

d Overvloet.

[p. XXV]

 

Op ons Amstels Pronk-juweel:

 

Die ik, schoon mijn aartsche keel

 

Met veel hondert Goden talen,

 

Meer als Cicero, kon spreken,

 

Nimmermeer volprijzen kon,

 

Zo onmooglik als de Zon

 

Door een toorts-licht kan verbleken.

 

Wenscht 'er zaligheit, lang leven;

 

Wenscht 'er dat de Huwlicx-bandt

 

Zich mag sluiten met een handt,

 

Van de Goôn daar toe gedreven.

Den 28. Juny, 1658.