Langs groene hagen

[p. 221]

De Koning der Natuur.

Een gore schobbejak, die zijne schonken schuurt
Aan zomerzijde van zijn krocht, en voor zich tuurt
Met loomen blik; die zijne pruim al eens verkevelt
En bruin kidst, ziet - terwijl hij daar zoo suft en revelt,
In 't mul, een onslievrouwenbeestje, goud en rood:
En met zijn holsklok trapt hij 't zonnig diertje dood.