Langs groene hagen

[p. 207]

Het leven

Ze kennen best den prijs
Van ieder uur en stonde;
Zij heeten vroed en wijs:
Maar hebben niet verstaan,
Door noestheid voortgedreven,
De waarde van een leven,
Van 't vluchtige bestaan.

Of vindt ge nu dat ik
Een kostbren tijd verleuter
Als ik naar wolken blik,
Of naar een schaamlen kneuter
Zoo hartlijk luistren blijf?
Ge noemt dat tijd verloren?
Ik vraag: werd u geboren
Een ziel in kleiig lijf?