Langs groene hagen

[p. 195]

Kroegheil.

In muffe, duffe kroeg bij bier- en tabakdampen
Het helder, stralend denken verslampampen;
Er teemen uren lang; op 't eind, als nieuwigheid,
In ijl en troebel snappen over eeuwigheid,
Met tongen van den nacht het hoogste Licht bespreken;
In luid getier en wild geraas de leege pinten breken;
Met vuisten boffen; pooien 'lijk een tempelier;
En eindelijk dan opstaan als een okshoofd bier;
Laveerend zijnen vollen romp naar huis verwiggelen;
Rammeien luik en deur, van pad in gracht ontriggelen;
Te spade rijzen na den rooden morgenstond,
Met vunsheid in den geest en nadorst in den mond;
Het bonzend aderkloppen duigen met de handen,
Als zou het barsten zonder praam van hoepelbanden;
Dan 't gloeiend hoofd te koelen hangen in den wind:
Dat is zooals 't geluk dat ge ter kroege vindt!