Langs groene hagen

[p. 162]

Stadsfosforescentie.

Opzilvrend in den zwarten nacht,
en stralend uit als 't zeeëblikken;
afglorend eene nevelvacht
van licht doortinteld, dat verdikken

de duisternissen in het rond;
een reuzen glimtor onder struiken
bij donkren avond; het ontluiken
van eenen grauwen morgenstond;

de witte sluier dien een spook
na zich sleept langs de wijde kimmen;
of, na 't beleg, een stad in rook:

zóó ligt de verre stad te glimmen.