Langs groene hagen

[p. 63]

Juli-nachten.

I.
Er hangen zware sterrentrossen neder.

Er hangen zware sterrentrossen neder
Aan d'ombocht van 't doorschijnend kristallijn
Der groote hemelstulp. De gulden veder
Van eene vlammenvlerke moet het zijn

Die daar den dampkring titst! Dat sterren rijzen,
Dat kan toch niet! Maar dat een engel, die
Neerduikelt door het ruim, met maagdlijk ijzen
Ontvluchte uit ons onreine luchten, zie!

Dat is het wel. Hij, Gods gezwinde bode,
Al tuimlend voort van ster tot ster, genaakt
Ons, maar is snel den smetkring weer ontvloden
En flitst dat lichtspoor, waar hij even raakt.