Langs groene hagen

[p. 46]

De Vlinder.

De vlinder wiegelt en wiewoutert
Van bloem tot bloem en blinkt en bloeit,
En wappervlerkt en zweeft en toutert,
Is zelf een bloem, die speelt en stoeit.

Hij plakt zijn vlerkjes netjes saam,
Loofstil; - bewaaiert zacht de kleuren
Der bloemen; drinkt haar honiggeuren,
Of schommelt op haar balsemaam.

De snelle zwaluw, tot haar schamen,
Kan 't floddrend pepeltje niet ramen;
De pet des knaaps mist in de lucht
Die afgebroken, hoeksche vlucht.

[p. 47]

 

Zoo, ongedeerd en blij en rustig,

 

Wiegt hij van bloem tot bloeme voort;

 

En dartelt luchtig, lief en lustig,

 

Of slurft in kelkjes onverstoord.