Woord Vooraf
Op grond van minstens twee overwegingen passen de herinneringen van Adriaan Verhulst die de auteur de titel meegaf (Zoon van een ‘foute’ Vlaming) in de reeks Mens & Tijd.
Vooreerst is er de figuur van de schrijver zelf. Adriaan Verhulst, hoogleraar geschiedenis én publieke figuur in de goede betekenis van het woord, kijkt vanuit zijn rijke ervaring terug naar een geladen periode uit onze recente geschiedenis. De jaren dertig, de oorlogsjaren en de repressie worden gezien met de ogen van een kind en tiener die afkomstig was uit een zogenaamd ‘fout’ gezin. Was in deze tijd de auteur nog vooral observator dan treedt hij in de volgende decennia die lopen tot de jaren tachtig op als een actief medespeler. Als succesvol wetenschapper en vooral als voorzitter zowel van het Willemsfonds als van de raad van beheer van de (toenmalige) brt, stond hij in een aantal belangrijke dossiers van het Belgische politieke leven vaak midden de storm.
Vervolgens moet men oog hebben voor het belang van dergelijke persoonlijke ‘getuigenissen’ voor een beter begrip van het verleden. Vaak is het inderdaad zo dat via op het eerste gezicht onbelangrijke feiten uit de ‘kleine’ geschiedenis, een verleden periode in al haar levendigheid kan geëvoceerd worden. Hoe reageerde de school of sommige klasgenoten op iemand uit een collaborerend gezin? Wat was de houding van familie en buren? Op zich geen wereldschokkende zaken maar toch elementen die precies door hun persoonlijke betrokkenheid die jaren een herkenbaar gezicht geven. Het feit daarbij dat Verhulst vanuit zijn huidige eruditie en
Auteursrechtelijk beschermd