Vonnis over Yvonne

[p. 7]

1.

Ik heb afgerekend.
Ober, zei ik.
Hij zei: zeg maar god.
Goed god, zei ik,
mij goed: god.

Kijk, zei ik, dit is een schim,
een kostbare schim want ze heeft
me vele woorden gekost
en vele wonden,
zelfs woorden met wonden
laat wonden met woorden staan.

Vele, hoor je.
Wat te veel is
mag je houden.

Hij zei niet dank je.
Ik dan maar wel.
Maar waarvoor?