Tussen twee woestijnen

[p. 29]

Weemoed

Ik lijd
om u verlangen
naar de tijd
die door zijn gang en
eenzaamheid ver-
ijlde tot
schaduw van niets, ver
als een verlaten god.

Daar
wil ik u wedervinden,
niet waar
het blinde
lot nog waart.

Waarom
staart
gij verder?
Kom.