Tussen twee woestijnen

[p. 26]

Intermezzo

Luw licht.
Eén onbestemd geluid
bereikt ons uit
de zon. Uw aangezicht
is afgewend.
Gij meet
ontwend
het leed
dat gij verwekt
door eigen leed. Wat dekt
nadien
uw zwijgen
zo zwaar?

Wacht gij misschien
op mijn gebaar?

Op onbewogen
water blijven
door uw ogen
drijven
incarnaat
bloemen van één seconde.

Wat baat
u, gewonde,
mijn woord?

Ik wacht.

Open de poort
van de nacht.