Ik ben ik

[p. 30]

De vogelverschrikker

Kijk me die vogelverschrikker eens aan:
net of ie aanstonds gaat dansen en springen
over de velden vol rijpend graan,
waarboven een leeuwerik hangt te zingen.

Hij voelt heel zeker zijn strooien been
van lust om los te komen trillen,
Hij staat daar ook dag en nacht alleen,
zo eenzaam om ervan te rillen.

Hij reikt ons zijn armen als riep hij luid
dat hij wat graag met ons won spelen.
Maar de mussen lachen hem vierkant uit,
en pal op zijn hoed zit een merel te kwelen.

[p. 31]