Het huis ten einde

[p. 117]

Van mijn verdwenenheid

Verklaring is er niet
voor mijn verdwenenheid.
De dood is geen verklaring
immers, ook de mijne niet.
En deze afwezigheid is
een aanwezigheid vol licht
maar ledig van geluid;
is niet een dag al is
ze niet een nacht;
is ook niet eeuwigheid al ligt
haar grens niet in de tijd.

Gij zijt in vele dingen reeds
ervaren maar in uw eenzaamheid
was voor verdwenenheid geen licht.
Uw ogen zien het enkel licht
van binnenuit waar mist
uw ziel verzeeft.
Maar op een ochtend is
de zon als waanzin, daar
gij zelf op de gespannen koord
niet wankelt in de kou van
de verdwenenheid.