Het huis ten einde

[p. 91]

Van het omgekeerde boek

De schijf van Newton tolt
om de hoge schouw
zonder zon en wind:
zonder hoop.
Het leven is gestuit
door roerloze bomen
vooral verminkte zilverwilgen.
Witte mensen spelen op
verroeste grond hun laatste verweer.

Het boek ligt omgekeerd open
op een man zonder hoofd.
Gij loopt alleen
een afstand door.
Een skelet zegt in
de ruimte: we blijven niet.
Toch nadert gij nog.
Maar de dood volgt u niet.

Nog jaren moeten we samen zijn
eer hij zich laat herkennen.
We gingen samen met hem
een woning binnen op
een gerstveld gebouwd.