Het huis ten einde

[p. 70]

Van het landschap uit mezelf

Nu zijn de lichtjaren korter geworden.
Nu kan ik het landschap ontvouwen
uit mezelf over het bekende dat
schatplichtig is aan de seizoenen.

Ik trek een alpenkam op langs
de horizon en open daar
de bron van het meer dat
gij van het zuiden uit bevaren wilt.

Zie nu de bodem van
de ballingschap nieuw als sneeuw
ontstaan uit het overspel
van uitgeweken ritmen.

Mijn dood had klandestien
het huwelijk ingezegend.