Het huis ten einde

[p. 52]

Van de fazanten

De fazanten zijn teruggekeerd
uit een onbestemde wereld
ergens dicht achter
de rode esdoornengrens.
Zo klein is de ruimte van
deze wereld. Eenmaal
was Hellas een wereld. Nu
is de wereld veel te groot
om een wereld te zijn.

De fazanten bevrijden ons van
de wereld waaruit ook vandaag
elke seconde zeven Aziaten
verdwijnen. Alles
bevrijdt ons hier.
Ook sneeuw en regen
zon en mist. Hij weze
gezegend die komt in
de naam van de grote verdrijver.
Hij krijst. Ik hoor
een arend langs de Parnassoswand
van Delphi stijgen.

Wij wonen hier:
de schuine populieren ruisen.