Het huis ten einde

[p. 35]

Van de wijn Gigondas

Gigondas heet de wijn. Hij werd
langs de Rhone gewonnen, maar
ik drink hem 's winters met
woorden waarvan dovenogen glanzen
zoals antieke steden wassen onder
sneeuw als een verderfelijke flora.

Noem een mens die zeemeerminnen
opvist uit het meer van Genezareth
en ik zal hem genezen van
mijn misverstand. Ik ben
met iets alleen, niet met iemand
vanavond. Ik meen met de straat
waarlangs lijken van bomen lagen
toen ik over molenwieken vloog.
Niet minder aandachtig dan voor
vokalen bij gemis aan woorden.
Het moet boeiend zijn
er lettergrepen van te maken
als van Amenophis Echnaton.
Maar daar komt de dood voor
in het geding. Die is er
nu niet maar heeft altijd
gelijk als een maretak.