Het huis ten einde

[p. 33]

Van de rotonde

In de rococo rotonde blijft
een venster zonder uitzicht op
de waterpartij als
een hoogoven brandt in
de nacht op een spies van
een rechte weg. Het geeft
slechts uitzicht op
mijn dood van buitenuit.

Een gobelijn bestendig
met zeemeerminnen die bestaan
waartussen ik zijn toespeling begrijp.
Nog is de dood
de wereld niet.
Slechts eens mijn dood.

Ik wil uw dijen scheiden,
onafscheidelijke vrouw,
maar beter is dat ik
uw hals betrek in
de verkwisting van mijn wil,
kaballavrouw als bladgroen stil.
Omdat gij weet: aanwezigheid
kan niet volkomen zijn.
Bereid u voor op mijn afwezigheid
als een savanna wijd
want wijder reikt uw leven niet.