Het huis ten einde

[p. 10]

Van de vogel vuur

Neen, er is niemand hier.
Liefde was het
van iemand naar iemand.
Haar stap op de dennenvloer,
aandachtige vrouw.

Niet mijn dood hebt gij gehoord,
maar de vogel vuur
die wegvloog daar
we hem niet zochten.
Het ontgraven mierennest van
zijn schaduw ligt voorgoed
tussen de scabiosa's vast.

Als wij ons weer
naar binnen wenden
glanst het licht
als leeggedronken glazen
en moeten wij de nadruk leggen
op woorden van gemeenzaamheid.

Want gij hoort het, lief,
mijn dood luistert altijd
aandachtig toe.