Christiaan, leven en lijden van een charlatan

[p. 143]

[hij richtte zich op en sloeg me]

hij richtte zich op en sloeg me
zijn gezicht was wreed en ik huilde
toen greep hij mijn boeken
en scheurde ze kapot
mijn huis veranderde
de stoelen lagen gekreukeld
op straat
en de wanden waren zwart geblakerd
door de hitte
van zijn vuur
de ramen werden naar buiten gedrukt
door zijn kracht
en ik huilde
toen brak hij de muren af
en gooide het dak in de tuin

toen ik hem vond
was hij zo klein
met ronde oortjes
en donzige billetjes
ik gaf hem te veel te eten