Christiaan, leven en lijden van een charlatan

[p. 142]

[een lange dag]

een lange dag
hij vult een glas
een enkel woord
tussen ons
wat klanken
er trekt een barst
door mijn raam
en ik zie
miljoenen mensen lopen

wat denk je
ik draai me om
en zie hem zitten
zijn glas
nog steeds gevuld
hij lacht
wat klanken

een barst
zeg ik
trekt door het raam

ja, we moeten het laten maken
hij kijkt bezorgd