De Amsterdamsche Pegasus

[p. 175]

[SEdert het Hemels licht dy eerstmael heeft beschenen]

Stemme: O Roma! rijck van roem, &c.

SEdert het Hemels licht dy eerstmael heeft beschenen,
Daer oock mijn keurigh oogh soo heftigh op aen viel;
Is al mijn levens vreught in eenen blick verdwenen,
En ghy Iuffrouwe wiert winnersse van mijn siel.

2   Want als een blixem snel, ter slincker uytgedreven
Des grooten Hemel-vooghts, so schichtigh wiert ick quijt
De Lenten van myn Ieught, de Maye van myn leven,
Myn oude vryicheen, op een gelijcke tijd.

3   O wreede speel-sieckt! is 't niet wonder dat de vrouwe
Door haer kollende licht, der mannen moedigheyt
Gelijck als kintse kracht geblint-hockt kunnen houwen
En sturen 't gantschlijck na haer wufte sind'lijckheyt?

4   Hoe wel dat Thetis soon, niet waerders is sijn ooren
En luyden, als 't gekraeck van pieck en harrenas,
Als 't greyen des trompets, soo was 't hem pijn om hooren
Doe hy van 't Minne-wicht oock eens getroffen was.

5   O brave oorloghs-man! o puyck der grieckscher Helden!
Die om de Troysche Maeght in dagen vier of vijf,

[p. 176]

 

Hoe seer hy wierd gebeen, noyt pieck op Ilion velden,

 

Noch rusting, noch helmet bedeckten hooft of lijf.

 

 

 

6   Ha loose Minne-Wicht! heffen u vlammige pylen

 

Op soo een vrome borst, on-winbaer, en vol moed:

 

Dan isset oock niet nieuws, datse mjjn ziel door-drylen,

 

Die niet op 't thienden-deel soo edel ben van bloed.

 

 

 

7   Daerom, ô Maeghdelijn, en hoogh-vermogen Vrouwe,

 

So 'k yets op u vermach, bid ick, dat ghy geneest

 

(Op dat ick aen u gonst in 't minste niet wan-trouwe)

 

De wonden die ghy schoot in 't binnenst' van mijn geest.

 

 

 

8   En is 't dat ghy ontseght mijn erenstige bede,

 

Als ick verhope neen, çier-Paerle van ons lant:

 

'k Geloof dat u vernuft, en al u voor'ge zede

 

In steed van geestigh zijn, verruylt in onverstant.

 

 

 

9   Maer soo ghy 't minste geur van u oude manieren

 

Noch hebt behouden, daer de vlugge Faem of raest,

 

So sult ghy weyg'ren niet hulp en bystant te stieren

 

Op mijn ernstige beed', midts 't noodt doet inder haest.